Ravioli di zucca, popularne włoskie pierożki z nadzieniem z dyni, z dodatkiem mielonych migdałów lub z imbirem. Podawane z masłem szałwiowym i Parmezanem. Włosi je kochają.

Każdy region Italii ma własny pomysł na dodatki do tych pierożków z dynią. Czasem doprawiane są imbirem, częściej gałką muszkatołową. W regionie Mantova, Emilia Romagna spotyka się też dodatek marynowanych owoców a w Toskanii cenią sobie "czystą" wersję pierożków bez żadnych dodatków. W Lombardii z kolei kucharze lubią dodawać do farszu pokruszone ciastka migdałowe, czyli amaretti. Sprawdziłam w dwóch książkach z kuchnią włoską i rzeczywiście zwyczaj ten się potwierdza.

Do swoich ravioli wybrałam wersję nadzienia z imbirem (świetnie podkreśla smak dyni i czyni nadzienie bardziej wyrazistym w smaku) oraz drugi farsz - z dodatkiem mielonych migdałów (zamiast amaretti, aby uniknąć zbyt słodkiego smaku a jednocześnie nieco zagęścić farsz). Omijam popularny dość dodatek do farszu - gałkę muszkatołową, jeśli ktoś lubi jej smak, można dodać do nadzienia odrobinę tej przyprawy.

Do polania pierożków dyniowych najlepiej sprawdza się masło ze świeżą szałwią oraz tarty Parmezan. Włoski kucharz Giorgio Locatelli do masła szałwiowego dodaje jeszcze odrobinę słodkiego likieru Amaretto. Wyobraźnia podpowiada mi jeszcze kilka innych dodatków, jak oliwa z oliwek czy śmietanka, rozmaryn, zrumienione orzeszki piniowe... Bardzo zachęcam do eksperymentowania...

Ravioli dyniowe potrzebują "definicji" aby były naprawdę przepyszne. Definicją tą jest ich końcowe doprawienie (sól, pieprz) i podanie z odpowiednio przygotowanymi dodatkami (masło, szałwia i Parmezan).

Ciasto pierogowe można szybko przygotować zarówno rękoma jak i przy pomocy miksera. Nie trzeba go wyrabiać, wystarczy połączyć mąkę z jajkami. Początkowo twarde ciasto po odpoczęciu, staje się zupełnie miękkie i elastyczne. Farsz (lub samo purée z dyni) można przygotować wieczorem dnia poprzedniego. Farsz najlepiej przechowywać w lodówce.